Mariologia i Maryjność

 Parafia Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus - Lublin SERCE - listy do Maryj - prośby i podziękowania Podziękowania - poezja   „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła” Parafia Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus - Lublin Na nasze nieustanne potrzeby, Bóg dał nam Nieustającą Pomoc!!! 10-13.12.2024 Rekolekcje adwentowe odnowy Nieustannej Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy Dzień Temat Nabożeństwo i zaproszeni Pieśń Niedziela   „Uczyńcie Ją znaną całemu światu” Zaproszenie specjalne: Mężczyźni, robotnicy i pracownicy   Ceremonia: Błogosławieństwo rąk O Maryjo witam Cię Poniedziałek   Cudowna ikona Zaproszenie specjalne: „ Kościół domowy ” Ceremonia: Siedem radości Maryi Do Ciebie Matko   Wtorek   Nieustanna Nowenna Zap

https://youtu.be/QP86vj5PBL4?si=7p3Ms6Fg_Pl-QS2E

  Cywilizacja miłości – realizacja koncepcji życia społecznego, politycznego i ekonomicznego, która dokonuje się dzięki żywotnej inspiracji chrześcijańskiej. Określenie to zostało użyte po raz pierwszy w nauczaniu kościelnym przez Pawła VI w homilii na Boże Narodzenie w 1975 roku. [1] Jego zdaniem, cywilizacja miłości to nie utopia zasadzająca się tylko na wysiłku czysto ludzkim, ale perspektywa teologiczna i profetyczna Kościoła. Ma ona swe źródło w porządku duchowym, a nawet nadprzyrodzonym, opartym na chrześcijańskiej nadziei. Nauczanie Jana Pawła II nt. cywilizacji miłości Chociaż termin cywilizacja miłości nie był znany przed Pawłem VI, jego treści jawią się w nauczaniu kościelnym i teologicznym od początku chrześcijaństwa. Są one zawarte już w Ewangelii i odkrywane przez wieki. Zajmuje się nimi także Jan Paweł II, [2] ujmując je jako przeciwstawienie się współczesnej cywilizacji, skierowanej przeciwko człowiekowi. W jego nauczaniu cywilizacja miłości pojawia się częściej

  https://www.facebook.com/100008947023551/posts/pfbid0yrkH2HzmLtPXPxk5iyqemDRt2ADQP9T7mgyUuJ9PEDUzyByTckAZWMdy7rEEcCySl/ Klucze wiary: 21 października 2023 (tvp.pl)

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA NA VII ŚWIATOWY DZIEŃ UBOGICH 19 listopada 2023 - Nie odwracaj twarzy od żadnego biedaka (Tb 4, 7)   1. Światowy Dzień Ubogich, będący owocnym znakiem miłosierdzia Ojca, już po raz siódmy wspiera drogę naszych wspólnot. Jest to spotkanie, które Kościół stopniowo zakorzenia w swojej pracy duszpasterskiej, aby coraz bardziej odkrywać centralną treść Ewangelii. Każdego dnia jesteśmy zaangażowani w przyjmowanie ubogich, ale to nie wystarczy. Rzeka ubóstwa płynie przez nasze miasta i staje się coraz większa, aż występuje z brzegów. Ta rzeka wydaje się nas przytłaczać, tak bardzo, że wołanie naszych braci i sióstr, którzy proszą o pomoc, wsparcie i solidarność staje się coraz głośniejsze. Dlatego w niedzielę poprzedzającą uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, gromadzimy się wokół Jego Stołu, aby ponownie otrzymać od Niego dar i misję życia w ubóstwie i służenia ubogim. Nie odwracaj twarzy od żadnego biedaka (Tb 4, 7). Słowo to pomaga nam z

  1.      Maryja w przepowiadaniu św. Alfonsa   W tradycyjnym misyjnym kerygmacie oprócz wymiaru chrystologicznego był bardzo wyraźny rys maryjny. Obok wizerunku Chrystusa Ukrzyżowanego ukazywano Maryję jako Matkę Miłosierdzia, która pomaga ludziom na drodze do nawrócenia człowieka i wytrwaniu w dobrym, aż do śmierci. Ten rys maryjny kerygmatu misyjnego był traktowany dość swobodnie. Szczególne zasługi w takim ujęciu misyjnej mariologii przypisuje się św. Alfonsowi Liguoriemu. Podczas, gdy inni misjonarze element maryjny traktowali swobodnie, jako środek uatrakcyjniania misji i emocjonalnego poruszenia słuchaczy, św. Alfons kazanie o Matce Bożej włączył do obowiązującego kanonu podstawowych kazań misyjnych. Wierzył on, że Maryja jest współpracowniczką redemptorystów w ich misji. Odnosi do Niej historię o Rut podążającej przez pole za żniwiarzami i zbierającej to, co oni pozostawili (Rt 2, 2-17). Maryja, jak pisze św. Alfons, podąża za misjonarzami w czasie ich misji i „zbiera” ka