Mariologia i Maryjność

  Litania do Matki Bożej Nieustającej Pomocy [1]   Kyrie, eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison. Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas. Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. O Maryjo, Matko Nieustającej Pomocy, pomagaj nam nieustannie. Błagamy Cię o to najusilniej i najgoręcej. Wielka Matko Boża. Matko nasza najlepsza. Pośredniczko nasza u Boga. Szafarko łask wszelkich. Matko świętej wytrwałości. Tronie Miłosierdzia Bożego. Wszechmocy błagająca. Poręko naszego zbawienia. Pogromczyni mocy piekielnych. Kotwico naszej nadziei. Umocnienie słabych. Ucieczko uciśnionych. Żywicielko głodnych. Opatrzności ubogich. Cudowna Lekarko w chorobach. Ratunku ginących grzeszników. Nadziejo zrozpaczonych. Patronko misji świętych. Wychowawczyni powołań kapłańskich. Mistrzyni życia duchowego. Str

  Magnificat Elżbiety? Magnificat anima mea Dominum. Wielbi dusza moja Pana. Hymn dziękczynny Maryi, matki Jezusa, wygłoszony w trakcie spotkania z jej krewną, Elżbietą z domu Zachariasza. Jedna z ważniejszych pieśni religijnych związanych z kultem maryjnym. W oficjalnym informacjach na temat Magnificat trudno znaleźć jakiekolwiek informacje kwestionujące ten fragment. Tymczasem przypisywanie tej pieśni Maryi kwestionowane było do dawna (por. Harnack „Berliner Sitzungsberichte”, 1900) w oparciu zarówno o brak spójności wewnętrznej jak i źródła zewnętrzne, podważające większościowe lekcje tekstu. W części źródeł to nie Maria wygłasza słowa Hymnu, ale Elżbieta. Jeżeli spojrzymy na tekst Magnificat w kontekście wewnętrznym , zauważymy, że słowa pieśni pochwalnej bardziej pasują do Elżbiety, a nie Marii, i w większym stopniu wpisują się w narrację autora ewangelii Łukasza i w jego zamysł kompozycyjny: [1] - tekst Magnificat znajduje się w części Historii narodzin poświęconej osobie J

  QUAMQUAM PLURIES ENCYKLIKA PAPIEŻA Leona XIII O nabożeństwie do św. Józefa - 15 sierpnia 1889 Naszym Czcigodnym Braciom, Patriarchom, Prymasom, Arcybiskupom i innym Ordynariuszom w pokoju i jedności ze Stolicą Apostolską. 1. Chociaż już wielokrotnie nakazaliśmy odmawianie specjalnych modlitw na całym świecie, aby interesy katolicyzmu były usilnie zalecane Bogu, nikt nie będzie uważał za zdziwienie, że uważamy obecną chwilę za dogodną do ponownego zaszczepienia ten sam obowiązek. W okresach stresu i prób - głównie wtedy, gdy każde bezprawie czynu wydaje się dozwolone siłom ciemności - w Kościele był zwyczajem, aby ze szczególną gorliwością i wytrwałością błagać Boga, swego autora i opiekuna, odwołując się do wstawiennictwa świętych - a przede wszystkim Najświętszej Dziewicy, Matki Bożej - których patronat zawsze był najbardziej skuteczny. Owoc tych pobożnych modlitw i zaufania pokładanego w Boskiej dobroci zawsze, wcześniej czy później, był widoczny. Teraz Czcigodni Bracia, zna

  Quemadmodum Deus – Tak jak Bóg Dekret papieża Piusa IX z 1870 r. Ogłaszający św. Józefa Patronem Kościoła Powszechnego. Tak jak Bóg wyznaczył Józefa, syna patriarchy Jakuba, nad całą ziemią egipską, aby gromadził zboże dla ludu, tak więc, gdy nadeszła pełnia czasu i miał On zesłać na ziemię swego jednorodzonego Syna, Zbawiciel świata, wybrał innego Józefa, którego pierwszy był typem, i uczynił go Panem i Władcą Swojego domu i posiadłości, Strażnikiem Jego największych skarbów. A Józef poślubił Niepokalaną Dziewicę Maryję, z której narodził się Duch Święty, Jezus Chrystus, nasz Pan, który raczył być uważany przed ludźmi za Syna Józefa i był mu poddany. A Tego, którego tak wielu królów i proroków pragnęło ujrzeć, Józef nie tylko widział, ale także przebywał z ojcowską miłością, obejmował się, całował i najzabawniej karmił, nawet Tego, którego wierni powinni przyjmować jako chleb zstępujący. Niebo, aby mogli otrzymać życie wieczne. Ze względu na tę wzniosłą godność, jaką Bóg ob

 

  Przepowiadanie maryjne a). Grzechy główne przepowiadania maryjnego -   błędna ikona Maryi. Jak i o czym – nie przepowiadać o Matce Pana? W Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu dnia 23 października 2002 roku odbyło się sympozjum mariologiczne: „Kościół czci Matkę swego Pana”. Profesor S. C. Napiórkowski, który w swoim wystąpieniu skoncentrował się na negatywnej stronie maryjnego przepowiadania, zwrócił uwagę jak nie należy mówić o Maryi. Owe niewłaściwości obdarzył mianem „Siedem grzechów głównych” przepowiadania maryjnego: [1] 1 .       „Grzech przeciwko Bożemu Słowu”, który polega na przeroście spekulacji nad biblijną wizją dziejów zbawienia. 2.       „Grzech przeciwko Bogu”, czyli czynienie Boga na obraz i podobieństwo swoje. Jest to jakby drugie imię grzechu opisanego wyżej. Widać to zwłaszcza w kaznodziejskim kontrastowaniu Maryi jako dobrej mamy z Bogiem Ojcem, który w kontekście naturalnych doświadczeń słuchaczy, gorzej wychodzi w tym zestawieniu, gdyż to mama z