Mariologia i Maryjność

  Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny Dogmat ten ogłosił uroczyście papież Piusa XII w dniu 1 listopada 1950 roku w encyklice Munificentissimus Deus: „Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” (BF VI, 105). Nie wolno przeoczyć, że w powyższej formule dogmatycznej nie chodzi o przekaz historyczny dotyczący czasu, miejsca i okoliczności odejścia Maryi z tego świata. O tych szczegółach historycznych nie wiemy nic pewnego. Dlatego uroczysta definicja nie rozstrzyga kwestii śmierci Maryi. Pomija dyskutowaną kwestię, czy Maryja umarła tak, jak umierają inni ludzie, czy też została od razu, po zakończeniu ziemskiego życia, wzięta do nieba. W sformułowaniu dogmatycznym chodzi wyłącznie o przekaz wiary na który składają się dwie prawdy: zakończenie historycznego życia na ziemi oraz uwielbienie całej osoby Maryi w niebie z duszą i ciałem. Dogmat o Wniebowzięciu nie jest prawdą odkrytą dopiero

  o. Cyprian Moryc OFM - Lublin OBRAZ MATKI BOŻEJ KALWARYJSKIEJ Historia obrazu Wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej należy do najbardziej czczonych obrazów maryjnych w Polsce. Od czterech stuleci z niesłabnącą żarliwością zdążają do niego rzesze pielgrzymów, dla których nieprzerwanie jest przedmiotem czci i głębokich wzruszeń. „Dziewica Słowiańska”, zespolona ściśle z dziejami najstarszej w Polsce Kalwarii, budziła również zainteresowanie historyków badających dzieje Sanktuarium. Najstarsze wzmianki dotyczące „pradziejów” wizerunku zamieszczają klasztorne kroniki oraz akta inkwizycji z 1641 roku. Łaskami słynący wizerunek przebywając od czterech stuleci w bazylice Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej wtopił się w duchowy pejzaż sławnego sanktuarium. Trudno uwierzyć, że wcześniej służył prywatnej pobożności kolejnych, często zmieniających się właścicieli. Historyk zakonny odnotował szczególnie emocjonalny sposób odnoszenia się do obrazu: „codziennie wczesnym rankiem, a