Mariologia i Maryjność

"Matka wierzących", ale nie "Współodkupicielka". Watykan wydał notę doktrynalną, która precyzuje jakich tytułów należy używać w odniesieniu do Matki Bożej. 4 listopada 2025 Watykan Mater Populi fidelis (Matka Ludu wiernego) to tytuł noty doktrynalnej opublikowanej dzisiaj, we wtorek 4 listopada, przez Dykasterię ds. Doktryny Wiary. Nota, podpisana przez prefekta, kardynała Víctora Manuela Fernándeza, oraz sekretarza sekcji doktrynalnej, ks. Armando Matteo, została zaaprobowana przez Papieża 7 października. Jest ona owocem długiej pracy teologicznej całego kolegium.  To tekst doktrynalny poświęcony pobożności maryjnej, skupiający się na osobie Maryi, która – jako Matka wierzących – jest ściśle związana z dziełem Chrystusa.  Nota przedstawia biblijne podstawy pobożności maryjnej oraz przywołuje liczne wypowiedzi Ojców Kościoła, Doktorów Kościoła, tradycji wschodniej oraz myśli ostatnich papieży. W tym pozytywnym kontekście  tekst doktrynalny analizuje różne tytuły...

  Święty Alfons i Maryja, Matka Boża   Michael Brehl Wprowadzenie:   Można się zgodzić, że historie powołań bardzo mocno różnią się między sobą, jednak wszystkie posiadają wspólną cechę: delikatną i decydującą interwencję Maryi. Trzeba zaznaczyć, że wśród Świętych znajdujemy takich, którzy więź z Maryją, Matką Jezusa, przeżywali o wiele bardziej intensywnie. Są więc tacy Święci, dla których ich więź z Maryją jest znacznie głębsza niż zwykła relacja syna lub córki do Matki. Do takich „maryjnych świętych” z pewnością możemy zaliczyć św. Alfonsa. Absolutnie w żaden sposób nie przesuwa to osoby Jezusa Chrystusa z centralnego miejsca w jego duchowości, teologii i moralności. Centrum jest dla niego bardzo wyraźnie „chrystologiczne”. Św. Alfons wierzył bowiem, że skoro Bóg dał nam Jezusa przez Maryję, to najpewniejszy sposób dojścia do Jezusa wiedzie właśnie przez Maryję. W rzeczywistości św. Alfons jest tak bardzo „maryjny”, bo jest całkowicie „chrystologiczny”. Jest...

  Matka Boża Szkaplerzna 16 lipca przypada w liturgii Kościoła wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Dzień ten nazywany jest często dniem Matki Bożej Szkaplerznej, gdyż bezpośrednio wiąże się z nabożeństwem szkaplerza. Historia szkaplerza karmelitańskiego sięga XII w. Duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy. Kościół uznał ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów, który promieniował przykładem świętości w nowym dla siebie środowisku, ale nie uniknął też określonych trudności. Wtedy odznaczający się świętością generał zakonu, angielski karmelita św. Szymon Stock, zmobilizował swoich braci i zawierzając się Maryi, prosił Ją o pomoc. Jak podają kroniki, gdy modlił się słowami antyfony Flos Carmeli ( Kwiecie Karmelu) w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Maryja w otoczeniu aniołów i wskazuj...

  W gromnicznym świetle [1] Święto Ofiarowania Pańskiego popularnie nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Do czasu posoborowej odnowy liturgicznej uroczystość ta była uznawana za jeden z trzech szczytowych punktów świątecznego cyklu, obok Bożego Narodzenia i Objawienia. O świetle mówi się już w odniesieniu do Bożego Narodzenia, lecz wówczas "światłość, która w ciemności świeci", przyjmują tylko nieliczni - Maryja, Józef, pasterze obecni przy żłóbku. W dniu Objawienia Pańskiego świat pogański przybył z ciemności do Światła. W święto Matki Bożej Gromnicznej światło w naszych rękach niesiemy w procesji podczas Mszy świętej. Światło jest ściśle związane z liturgią tego święta. Kościół jako Oblubienica wychodzi na spotkanie Chrystusa-Oblubieńca. W tym spotkaniu pośredniczy postać starca Symeona i prorokini Anny. W liturgii greckiej święto Ofiarowania Pańskiego nazywano Hypapante, co znaczy uroczyste spotkanie. Początkowo nie miało ono charakteru maryjnego, lecz ko...