Mariologia i Maryjność

  Magnificat. Pieśń protestu. Catharina Halkes 26 sierpnia 2020   Opanowana przez mężczyzn teologia i praktyka duszpasterska uczyniły z Maryi ekran, na który projektują oni swoje życzenia i idee związane z tym, co było dla nich idealnie kobiece. [1] Tekst ukazał się w miesięczniku „Więź” nr 1/1993.   Głębokie znaczenie czci maryjnej narodu polskiego pokazuje mi, jak złożony jest symbol wiary „Maryja”. Jeśli pragnę naszkicować inną Maryję – z punktu widzenia teologii feministycznej – to muszę zaznaczyć, że nie istnieje jedna, określona teologia feministyczna. Nawet jeśli możemy mówić o teologii feministycznej jako pewnej „szkole”, to wewnątrz tego kierunku teologicznego zachodzą różnice zdań i wątpliwości, właśnie co do znaczenia Maryi. Dla naszych sióstr wiary reformowanej Maryja jest przeważnie postacią, która pozostaje trochę nierzeczywista i na dystans; nie znajduje się Ona na pierwszym miejscu na liście tematów, której chciałyby poświęcić swą nową refleksję.   Inaczej dla

  Magnificat [1] 1Sm 2,1-10; Iz 29,19 46 Wtedy rzekła Maryja: Wielbi dusza moja Pana 1Sm 2,1; Iz 61,10; Ha 3,18 1,46 Maryja. Właśnie Ona, a nie Elżbieta, jak w wariancie bez dostatecznej podstawy. — Kantyk Maryi jest inspirowany kantykiem Anny (1 Sm 2,1-10) i wielu innymi tekstami ST. Oprócz pokrewieństw literackich, wskazanych sygnaturami na marginesie, należy zwrócić uwagę na dwa główne tematy: 1. biedni i maluczcy zostaną wspomożeni kosztem bogatych oraz możnych (So 2,3+; por. Mt 5,3+); 2. Izrael jest przedmiotem łaskawości Boga (por. Pwt 7,6+; itd.) na podstawie obietnicy danej Abrahamowi (Rdz 15,1+; 17,1+). Możliwe, że Łukasz zapoznał się z tym kantykiem w środowisku „ubogich”, gdzie odnoszono go do Córy Syjonu, a także uznał za stosowne włożyć go w usta Maryi i umieścić w swojej opowieści. 47 i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 1,46-47. Wersety 46-55 podkreślają wywyższenie ubogich i pokornych oraz poniżenie pysznych i bogatych. takie akcenty pieśni Maryi silnie

  Magnificat - Pieśń Maryi Oto piękna pieśń Maryi "Magnificat" oraz katecheza Benedykta XVI na jej temat wygłoszona podczas audiencji ogólnej z 15 lutego 2006 roku. Drodzy Bracia i Siostry! 1. Dotarliśmy do kresu długiej drogi, zapoczątkowanej pięć lat temu, na wiosnę 2001 r., przez mojego umiłowanego poprzednika, niezapomnianego Papieża Jana Pawła II. Wielki Papież chciał w swoich katechezach omówić kolejno wszystkie psalmy i pieśni, stanowiące zasadniczą treść modlitwy liturgii Jutrzni i Nieszporów. Po dojściu do mety tego «pielgrzymowania pośród tekstów», przypominającego wędrówkę przez ogród rozkwitający wielbieniem, wezwaniami, modlitwą i kontemplacją, skupiamy naszą uwagę na pieśni Magnificat (Łk 1, 46-55), która za każdym razem doskonale wieńczy odprawiane Nieszpory. Jest to pieśń wiernie ukazująca duchowość biblijnych anawim, czyli wiernych uważających się za «ubogich» nie tylko ze względu na odcięcie się od wszelkiego bałwochwalstwa i władzy, lecz także ze wz