Przejdź do głównej zawartości

Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny.


Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. (21 Listopada)

Tradycja wiąże z tym świętem kilka ciekawych opowieści, których nie odnajdziesz w Biblii.
Dlaczego ofiarowano Maryję na służbę Bogu i co to oznaczało?
Św. Joachim i św. Anna długo starali się o dziecko. Postanowili złożyć obietnicę, że jeśli Bóg obdarzy ich potomstwem, ofiarują swoje pierworodne dziecko właśnie Jemu. Gdy Maryja skończyła 3 lata, oddano Ją do Świątyni Jerozolimskiej. Tam mogła uczestniczyć w modlitwach i wielu pracach zarezerwowanych tylko dla czystych - zgodnie z prawem - dziewczynek. Maryja m.in. asystowała podczas nabożeństw, pomagała szykować i zdobić szaty liturgiczne oraz tkała zasłonę przybytku. Prawdopodobnie z tej ostatniej czynności wzięło się porównanie Maryi do tabernakulum. Zasłona przybytku chroniła najświętsze miejsce w Świątyni i zgodnie z Ewangelią rozdarła się w chwili śmierci Jezusa.

Św. Joachim zmarł krótko po przyjęciu Maryi na służbę. Św. Anna zaś prawdopodobnie towarzyszyła córce i Jej mężowi w wychowywaniu małego Jezusa.

Kto przyjął Maryję do świątyni i jak długo tam pozostawała?
Kapłanem, który ofiarował Maryję Bogu, był mąż Jej kuzynki, Zachariasz. Ich drogi w historii Zbawienia skrzyżowały się już na stopniach Świątyni Jerozolimskiej. Zgodnie z prośbą i obietnicą rodziców przekazał on Maryję na służbę liturgiczną. Według legend Maryja pozostawała tam przez 9 lat, a na pewno do momentu, w którym weszła w okres dojrzewania, przez co utraciła rytualną czystość i postanowiono wydać Ją za mąż. Maryja i Zachariasz spotykają się po latach w domu św. Elżbiety. Zapewne znał on prawdę o dziecku, które nosiła pod sercem Maryja.

Czy Maryja bała się ślubu z Józefem?
"Jak to się stanie, skoro nie znam męża" - wielu z nas interpretuje rozmowę Maryi z Archaniołem Gabrielem w czasie teraźniejszym. Maryja nie posiadała męża, nie poczęła z nim dziecka. Tymczasem wielu badaczy i teologów daje do zrozumienia, że tego samego zdania używa się do opisu czasu przeszłego. Być może zatem autorzy Ewangelii mieli na myśli coś, co się już wydarzyło. Mogło to świadczyć o tym, że podczas służby w Świątyni Maryja cała oddała się Bogu i pragnęła dochować czystości. Jeśli tak było, to Bóg w najpiękniejszy sposób zachował Jej czystość i dziewictwo. Takim samym szacunkiem obdarzył Ją w małżeństwie św. Józef.

Czy chusta z Manopello była utkana przez Maryję?
Maryja zajmowała się w świątyni m.in. tkaniem szlachetnych płócien. Szlachetną tkaniną był bisior używany do wyrobu szat kapłańskich i obrzędowych. Podczas pochówku Jezusa Chrystusa na Jego twarz został nałożony właśnie bisior, a dopiero później Jego ciało owinięto całunem. Tradycja podaje tu dwie interpretacje. Na pewno w pogrzebie Jezusa musiał uczestniczyć ktoś ze Świątyni Jerozolimskiej. Być może była to osoba znana Maryi z Jej czasów w świątyni? Inne historie mówią też, że bisior mógł być osobistą pamiątką Maryi, gdy opuszczała służbę. Prawdopodobnie zabrała ze sobą fragment, który z czasem dokończyła tkać już jako matka. Jezusowi jako skazańcowi zapewne odmówiono rytualnego pochówku. Dokonały tego niewiasty, a bisior był symbolicznym nawiązaniem do Świątyni Jerozolimskiej i jej rytuałów.

Maryja szczególną patronką sióstr klauzurowych
Chociaż Dzień Życia Konsekrowanego obchodzimy 2 lutego, to dzisiaj Kościół szczególnie modli się za siostry klauzurowe i dziewice konsekrowane. Ten szczególny dzień w życiu Maryi łączy Ją duchowo ze wszystkimi kobietami, które w służbie Bogu ofiarowały Mu swoją czystość i serce. Św. Jan Paweł II mówił o tym powołaniu w ten sposób:
"Maryja jawi się nam dzisiaj jako świątynia, w której Bóg umieścił swe zbawienie, i jako służebnica, która jest całkowicie poświęcona Panu. Każdego roku tego dnia Wspólnota na całym świecie wspomina mniszki klauzurowe, które podjęły życie oddane całkowicie kontemplacji i żyją z tego, co Opatrzność im przyniesie poprzez szczodrość wiernych. Przypominając każdemu o obowiązku zatroszczenia się, by tym Bogu poświęconym siostrom nie brakowało duchowego i materialnego wsparcia, przesyłam im moje ciepłe pozdrowienia i podziękowania".
Wszystkie te legendy wiążą się z przekazem ustnym lub tzw. tekstami apokryficznymi. Jednak mocno zakorzeniły się w tradycji chrześcijańskiej i podkreślają teologiczny aspekt wybrania Maryi na Matkę Boga.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Diferentes numerações e tradução dos Salmos

Diferentes numerações e tradução dos Salmos Muitas vezes, encontramos em nossas Bíblias e nos folhetos de Missa dois números diferentes em cima de um Salmo. Um número está entre parênteses. E, em geral, a diferença entre os dois números não passa de um. Por que acontece isso? Precisa ser dito, por primeiro, que os Salmos foram escritos, originalmente, na língua hebraica. Assim chegaram a fazer parte das Sagradas Escrituras do povo judeu. Posteriormente, por sua vez, também os cristãos acolheram essas tradições – e, com isso, os Salmos – como suas Sagradas Escrituras, lendo tais textos como primeira parte de sua Bíblia, ou seja, como Antigo Testamento. “Antigo” indica, neste caso, simplesmente aquilo que existiu por primeiro.   A numeração diferente dos Salmos,

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55)

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55) Atenção!!! Em breve o novo livro do padre José Grzywacz, CSsR Magnificat: cântico revolucionário de Maria, a mãe de Jesus. CURSO DE MARIOLOGIA -  Pe. Eugênio Antônio Bisinoto C. Ss. R. Organização: Pe. Jozef Grzywacz, CSsR No canto de Maria (Lc 1,46-55), Lucas traz belíssimo hino em que Maria , cheia de fé, louva a Deus em sua vida, na história da humanidade e no povo de Deus. -    O Magnificat é o canto de Maria na casa de Isabel e de Zacarias, em que ela, cheia do Espírito Santo, proclama as maravilhas de Deus em sua existência e no povo. 1.    O canto de Maria foi denominado de Magnificat, primeira palavra na versão desse hino, significando engrandecer ou exaltar.

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS Sobre o uso de imagens no culto católico, leia sua Bíblia em: Êxodo 25, 18-22;31,1-6 (Deus manda fazer imagens de Anjos); Êxodo 31,1-6 (Deus abençoa o fazedor de imagens) Números 21, 7-9; (Deus manda fazer imagem de uma Serpente e quem olhasse para a imagem era curado) 1 Reis 6, 18. 23-35; I Reis 7, 18-51; (O Templo de Jerusalém era cheio de imagens e figuras de anjos, animais, flores e frutos) 1 Reis 8, 5-11; (Deus abençoa o templo de Jerusalém cheio de imagens e figuras) Números 7, 89; 10,33-35; (Os judeus veneravam a Arca que tinha imagens de Anjos e se ajoelhavam diante dela que tem imagens) Josué 3, 3-8; (procissão com a arca que tinha imagens) Juízes 18,31 (Josué se ajoelha diante da Arca com imagens para rezar) 1 Samuel 6, 3-11; (imagens são usadas)