Przejdź do głównej zawartości

Niewiasta Eucharystii

 Maryja - Niewiasta Eucharystii


„Niewiastą Eucharystii” nazwał Maryję Jan Paweł II w encyklice o Eucharystii „Ecclesia de Eucharistia” (nr 53). Co to znaczy, że Maryja jest „Niewiastą Eucharystii”?[1]

Całe życie Maryi było zwrócone na Jezusa i prowadziło do odkrycia i ukazania sensu Eucharystii. Będąc Matką Słowa Wcielonego i pozostając przez całe życie ściśle związaną z Eucharystią, Maryja prowadzi człowieka do Najświętszego Sakramentu. Nie zasłania Go, ale właśnie na Niego wskazuje. Ukazują to liczne wizerunki Matki i Syna, w których Ona wskazuje na Niego. Mimo że nic nie wiemy o tym, by Maryja uczestniczyła w ustanowieniu Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy, to jednak trwała z Apostołami w oczekiwaniu Wieczernika Zielonych Świąt (por. Dz 1, 14).

Maryja była zarazem pierwszym tabernakulum i pierwszą monstrancją Eucharystii. Pierwszym tabernakulum stała się dla Jezusa po wypowiedzianym fiat podczas Zwiastowania (por. Łk 1, 26-38). Dzięki niemu prosta dziewczyna z prowincjonalnego Nazaretu stała się Matką i pierwszym Mieszkaniem Słowa Wcielonego. W wydarzeniu Zwiastowania ukazana jest uprzednia wiara Maryi w Eucharystię, która uobecniając Misterium Paschalne Chrystusa, jednocześnie ukazuje łączność i jedność z faktem Wcielenia. Fiat wypowiedziane podczas Zwiastowania przedłuża się w „Amen”, wypowiadanym podczas przyjmowania Eucharystii. Bóg wezwał Maryję do wiary, że poczęte przez nią Słowo Wcielone jest Bożym Synem. Każdy przyjmujący Najświętszy Sakrament jest wezwany do wiary, że to samo Słowo uobecnia się pod postaciami chleba i wina.

Zaraz po tym wydarzeniu Maryja idzie do Elżbiety. Tym samym staje się pierwszą monstrancją i tabernakulum Jezusa. Przez nią dochodzi do spotkania widocznego z Elżbietą i niewidocznego Słowa Bożego z Janem Chrzcicielem. Maryja odkrywa Jezusa innym i chce Go innym dawać. W Jej postawie zawarta jest również wiara Kościoła w Eucharystię. Dzięki Niej inni spotykają Jezusa i mogą Go adorować, jak Elżbieta.

Trafność określenia Maryi jako „Niewiasty Eucharystii” ukazuje Jej całożyciowa postawa. Maryja nie tylko uczestniczy w Eucharystii, ale przenosi jej owoce w codzienne życie. Kościół odnajduje w Niej wzór uczestnictwa w tej Boskiej Tajemnicy. Ukazuje wierzącym postawę uległości wobec niepojętej tajemnicy wiary, jaką niewątpliwie jest Eucharystia. To Ona pierwsza okazała wobec niej „posłuszeństwo bez wahania” (EdE nr 54). Z matczyną miłością, której uzewnętrznienie widzimy podczas wesela w Kanie, zaprasza każdego człowieka do wiary, że jej Syn może przemienić chleb i wino w swoje Ciało i Krew tak, jak przemienił wodę w wino, a przez to stać się „chlebem życia” (EdE nr 54).

W całożyciowej postawie Maryi uwidacznia się również „wymiar ofiarny Eucharystii” (EdE nr 56). Realizowała go już w momencie ofiarowania Jezusa w świątyni (por. Łk 2, 22), a zwłaszcza w przyjęciu słów Symeona, które zapowiadały Kalwarię, do której Matka Jezusa przygotowywała się każdego dnia, uczestnicząc w „antycypowanej Eucharystii, komunii duchowej pragnienia i ofiary” (EdE nr 56). To zjednoczenie wypełniło się pod Krzyżem i było kontynuowane w uczestnictwie Maryi w „pamiątce męki”, czyli Eucharystii sprawowanej przez Apostołów. Pod krzyżem Maryja stała się darem Jezusa dla człowieka, który dał Ją za Matkę Janowi, a przez niego każdemu człowiekowi. Uczestnictwo w Eucharystii zakłada przyjmowanie przez człowieka również tego daru. Każdy wierzący przyjmuje Maryję za Matkę, a przez to wyraża chęć coraz głębszego upodobnienia się do Jezusa. W tym zadaniu Maryja jest nauczycielką i towarzyszką.

W każdym sprawowaniu Eucharystii obecny jest Kościół i Maryja, którą wspomina się podczas Najświętszej Ofiary. W Eucharystii Kościół „łączy się w pełni z Chrystusem i z Jego ofiarą, utożsamiając się z duchem Maryi” (EdE nr 58) - dziękuje i wielbi Boga. Maryja wielbi Boga Ojca w Magnifikat i czyni to przez, w i z Jezusem. Przez to Maryja ukazuje prawdziwą „postawę eucharystyczną” (EdE nr 58). Matka Boga wspomina dzieła Boże, zapowiedziane przez proroków. Jednocześnie ogłasza realizację największego z nich - Wcielenia Syna Bożego. W kantyku Maryi zawarty jest „wymiar eschatologiczny Eucharystii” (EdE nr 58). W każdej celebracji eucharystycznej rozpoczyna się nowy etap historii, w którym Bóg jest Panem i wszystko staje się nowe.

Eucharystia jest dla nas darem, przez który nasze życie ma być hymnem uwielbienia i wdzięczności Bogu, na wzór Magnificat Maryi.



[1] https://www.niedziela.pl/artykul/46794/nd/Maryja---Niewiasta-Eucharystii

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Diferentes numerações e tradução dos Salmos

Diferentes numerações e tradução dos Salmos Muitas vezes, encontramos em nossas Bíblias e nos folhetos de Missa dois números diferentes em cima de um Salmo. Um número está entre parênteses. E, em geral, a diferença entre os dois números não passa de um. Por que acontece isso? Precisa ser dito, por primeiro, que os Salmos foram escritos, originalmente, na língua hebraica. Assim chegaram a fazer parte das Sagradas Escrituras do povo judeu. Posteriormente, por sua vez, também os cristãos acolheram essas tradições – e, com isso, os Salmos – como suas Sagradas Escrituras, lendo tais textos como primeira parte de sua Bíblia, ou seja, como Antigo Testamento. “Antigo” indica, neste caso, simplesmente aquilo que existiu por primeiro.   A numeração diferente dos Salmos,

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55)

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55) Atenção!!! Em breve o novo livro do padre José Grzywacz, CSsR Magnificat: cântico revolucionário de Maria, a mãe de Jesus. CURSO DE MARIOLOGIA -  Pe. Eugênio Antônio Bisinoto C. Ss. R. Organização: Pe. Jozef Grzywacz, CSsR No canto de Maria (Lc 1,46-55), Lucas traz belíssimo hino em que Maria , cheia de fé, louva a Deus em sua vida, na história da humanidade e no povo de Deus. -    O Magnificat é o canto de Maria na casa de Isabel e de Zacarias, em que ela, cheia do Espírito Santo, proclama as maravilhas de Deus em sua existência e no povo. 1.    O canto de Maria foi denominado de Magnificat, primeira palavra na versão desse hino, significando engrandecer ou exaltar.

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS Sobre o uso de imagens no culto católico, leia sua Bíblia em: Êxodo 25, 18-22;31,1-6 (Deus manda fazer imagens de Anjos); Êxodo 31,1-6 (Deus abençoa o fazedor de imagens) Números 21, 7-9; (Deus manda fazer imagem de uma Serpente e quem olhasse para a imagem era curado) 1 Reis 6, 18. 23-35; I Reis 7, 18-51; (O Templo de Jerusalém era cheio de imagens e figuras de anjos, animais, flores e frutos) 1 Reis 8, 5-11; (Deus abençoa o templo de Jerusalém cheio de imagens e figuras) Números 7, 89; 10,33-35; (Os judeus veneravam a Arca que tinha imagens de Anjos e se ajoelhavam diante dela que tem imagens) Josué 3, 3-8; (procissão com a arca que tinha imagens) Juízes 18,31 (Josué se ajoelha diante da Arca com imagens para rezar) 1 Samuel 6, 3-11; (imagens são usadas)