Przejdź do głównej zawartości

Adwent - list pasterski 2023

List Pasterski Abp. Poznańskiego na Adwent Roku Pańskiego 2023


Drodzy Kapłani, Osoby Życia Konsekrowanego, Umiłowani Archidiecezjanie! Pierwsza Niedziela Adwentu rozpoczyna nowy rok pracy duszpasterskiej i formacyjnej Kościoła w Polsce. Tym razem naszej wędrówce wiary będzie towarzyszyło motto: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”, które zachęca nas wszystkich, abyśmy wspólnie raz jeszcze odkryli, że Kościół Chrystusowy jest naszym domem, w którym każdy znajdzie dla siebie miejsce i przestrzeń swojego rozwoju we wspólnocie. Naszych refleksji zmierzających do pogłębienia […]

Drodzy Kapłani, Osoby Życia Konsekrowanego, Umiłowani Archidiecezjanie!

Pierwsza Niedziela Adwentu rozpoczyna nowy rok pracy duszpasterskiej i formacyjnej Kościoła w Polsce. Tym razem naszej wędrówce wiary będzie towarzyszyło motto: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”, które zachęca nas wszystkich, abyśmy wspólnie raz jeszcze odkryli, że Kościół Chrystusowy jest naszym domem, w którym każdy znajdzie dla siebie miejsce i przestrzeń swojego rozwoju we wspólnocie.

Naszych refleksji zmierzających do pogłębienia zaangażowania w życie wspólnoty wiary nie możemy oderwać od trwającego w Kościele Powszechnym Synodu o synodalności, którego pierwsza sesja – poprzedzona etapami w parafiach, diecezjach, krajach i kontynentach – zakończyła się z końcem października w Rzymie i zaowocowała wydaniem dokumentu podsumowującego obrady pt. „Kościół synodalny w misji”.

Zdajemy sobie sprawę z tego, że zaproponowany przez Papieża Franciszka proces synodalny jest wydarzeniem historycznym, jedynym w swoim rodzaju. Pozwala zabrać głos wszystkim członkom Kościoła, zarówno tym, którzy żyją Ewangelią każdego dnia, jak i tym, którzy z różnych powodów są zdystansowani, a nawet wrogo nastawieni do Kościoła i jego zbawczej działalności. Do tej pory w dziejach Kościoła nie miała jeszcze miejsca tak rozległa konsultacja Ludu Bożego przez zaproszenie do wspólnego wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego.

W przestrzeni publicznej, pośród biskupów, kapłanów, osób życia konsekrowanego i wiernych świeckich pojawiają się różne głosy, radości i niepokoje związane z zakończoną w Rzymie sesją plenarną.

Wobec tego raz jeszcze pragnę podkreślić, że w świecie, który jest tak mocno podzielony, w którym trwają nieustannie konflikty zbrojne oraz odchodzenie wielu ludzi od Boga i życia Ewangelią, Kościół musi pozostać znakiem jedności i prawdy, jaka pochodzi od Jezusa Chrystusa. Dlatego też podkreślam, że o ile możemy dyskutować i szukać sposobów owocnej ewangelizacji świata i człowieka poprzez podejmowanie najróżniejszych inicjatyw duszpasterskich, to jednak nauczanie Kościoła i wyznanie wiary muszą pozostać wspólne dla całego Kościoła, niezależnie od kontynentu, kultury i mentalności.

Zachęcam, abyśmy na wszystkich poziomach życia Kościoła w Archidiecezji Poznańskiej – podobnie jak w innych polskich diecezjach – zastanowili się nad syntezą kończącą pierwsze spotkanie plenarne trwającego Synodu. Wszystko po to, abyśmy do końca lutego 2024 roku mogli – kapłani, osoby życia konsekrowanego i wierni świeccy – przesłać nasze uwagi do Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski pogłębiając w sobie synodalny sposób życia Kościoła, oraz nabrali przekonania, że każdy ochrzczony jest odpowiedzialny za Kościół.

Nasza obecność w Kościele to nic innego jak podążanie drogą, którą Chrystus prowadzi nas ku zbawieniu. Podstawowym gremium synodalnym w parafii jest Parafialna Rada Duszpasterska, która jednoczy i gromadzi przedstawicieli wszystkich wspólnot budujących parafialną rodzinę wiary. Nie może być zatem takiej wspólnoty, w której nie istniałoby to gremium lub też było tylko na papierze. Dziękuję wszystkim członkom Parafialnych Rad Duszpasterskich oraz duszpasterzom za wspólne dzieło budowania synodalnego Kościoła oraz zachęcam, aby ożywić funkcjonowanie Rad Duszpasterskich oraz zadbać, aby w każdej z nich znaleźli się przedstawiciele wszystkich środowisk duszpasterskich parafii, w tym również ludzie młodzi.

    Zaangażowanie w życie Kościoła buduje najpierw jedność z Bogiem, która wyraża się w życiu sakramentalnym i na modlitwie. Zdajemy sobie sprawę jak wielkim dobrodziejstwem jest Adoracja Chrystusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Papież Franciszek nieustannie przypomina – mówił o tym również na zakończenie sesji plenarnej Synodu – że Kościół musi stać się Kościołem adorującym. Dziękuję wszystkim, którzy modlą się w czasie parafialnych godzin Adoracji. Zachęcam do dalszego rozwoju w archidiecezji Kaplic Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz proszę duchownych i świeckich, aby nie było w naszej archidiecezji parafii, w której raz w tygodniu kapłani wraz z wiernymi nie modliliby się przed Najświętszym Sakramentem za Kościół, za kapłanów, a także o dar nowych powołań kapłańskich.

Zaangażowanie w życie wspólnoty parafialnej rozwija takie funkcjonowanie parafii, które pozwala jej stać się przystanią, miejscem modlitwy, spotkania i wsłuchiwanie się w siebie nawzajem. Polskie syntezy synodalne pokazały, że potrzebujemy poprawienia relacji między duchownymi i świeckimi i na odwrót. Jest to nasze wspólne zadanie. Bogactwo funkcjonowania w Archidiecezji Poznańskiej wielu ruchów i wspólnot o wymiarze charyzmatycznym, ewangelizacyjnym, misyjnym i formacyjnym jest ogromne. Mimo to potrzebujemy dalszych nowych impulsów i nieustannej wymiany myśli i doświadczeń. Korzystam z okazji, aby podziękować wszystkim liderom, którzy za Kościół – we współpracy z Archidiecezjalną Radą Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich – podejmują dzieła ewangelizacyjne, mające na celu zaproszenie do czynnego udziału w życiu Kościoła wiernych świeckich, w tym zwłaszcza dzieci, młodzieży i całych rodzin.

Sakrament chrztu świętego włączył nas w wielką rodzinę Kościoła Chrystusowego. Poprzez wezwanie do apostolstwa, które – od osobistego nawrócenia prowadzi nas do czynienia Kościoła naszym wspólnym domem – wymaga od nas wsłuchiwania się nawzajem i wzięcia za siebie odpowiedzialności. Szukajmy sposobów, by – poprzez parafialne rekolekcje, dni skupienia, nabożeństwa pokutne i dobrze przygotowaną katechezę szkolną oraz dorosłych, a nade wszystko przez piękne celebrowanie Eucharystii – przybliżać bliźnim Chrystusa. Kontynuowanie spotkań synodalnych, wyjazdy pielgrzymkowe, festyny parafialne oraz działalność Caritas powinny również  budować parafię jako wspólnotę wspólnot, a więc przestrzeń realizacji darów i charyzmatów dla dobra całego Kościoła.

Na koniec bardzo dziękuję wszystkim żywo zainteresowanym wspólnym dobrem Ludu Bożego i zaangażowanym na różnych poziomach w życie parafii i archidiecezji. Dziękuję małżonkom, którzy uczą dzieci modlitwy i spotkania z Jezusem. Dziękuję katechetom, katechistom, nadzwyczajnym szafarzom, służbie liturgicznej, prowadzącym chóry, schole i zespoły liturgiczne, animatorom i liderom wspólnot, członkom Żywego Różańca, członkom Parafialnych Zespołów Caritas, tworzącym Parafialne Rady Duszpasterskie i Ekonomiczne.

Dziękuję księżom proboszczom, wikariuszom, osobom życia konsekrowanego pracującym w duszpasterstwie, kapelanom szpitali, domów pomocy społecznej, więzień, wszystkim księżom seniorom, za świadectwo życia oddanego Chrystusowi i Kościołowi. Wszystkich – kapłanów i świeckich – zachęcam do gorliwej pracy nad własnym uświęceniem i odpowiedzialnej służby w powierzonych sobie wspólnotach.

Na owocne przeżycie Adwentu oraz rozeznanie własnej przestrzeni zaangażowania w życie Kościoła wszystkim z serca błogosławię

† Stanisław Gądecki - Arcybiskup Metropolita Poznański

Poznań, dnia 3 grudnia 2023 roku - Pierwsza Niedziela Adwentu

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Diferentes numerações e tradução dos Salmos

Diferentes numerações e tradução dos Salmos Muitas vezes, encontramos em nossas Bíblias e nos folhetos de Missa dois números diferentes em cima de um Salmo. Um número está entre parênteses. E, em geral, a diferença entre os dois números não passa de um. Por que acontece isso? Precisa ser dito, por primeiro, que os Salmos foram escritos, originalmente, na língua hebraica. Assim chegaram a fazer parte das Sagradas Escrituras do povo judeu. Posteriormente, por sua vez, também os cristãos acolheram essas tradições – e, com isso, os Salmos – como suas Sagradas Escrituras, lendo tais textos como primeira parte de sua Bíblia, ou seja, como Antigo Testamento. “Antigo” indica, neste caso, simplesmente aquilo que existiu por primeiro.   A numeração diferente dos Salmos,

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55)

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55) Atenção!!! Em breve o novo livro do padre José Grzywacz, CSsR Magnificat: cântico revolucionário de Maria, a mãe de Jesus. CURSO DE MARIOLOGIA -  Pe. Eugênio Antônio Bisinoto C. Ss. R. Organização: Pe. Jozef Grzywacz, CSsR No canto de Maria (Lc 1,46-55), Lucas traz belíssimo hino em que Maria , cheia de fé, louva a Deus em sua vida, na história da humanidade e no povo de Deus. -    O Magnificat é o canto de Maria na casa de Isabel e de Zacarias, em que ela, cheia do Espírito Santo, proclama as maravilhas de Deus em sua existência e no povo. 1.    O canto de Maria foi denominado de Magnificat, primeira palavra na versão desse hino, significando engrandecer ou exaltar.

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS Sobre o uso de imagens no culto católico, leia sua Bíblia em: Êxodo 25, 18-22;31,1-6 (Deus manda fazer imagens de Anjos); Êxodo 31,1-6 (Deus abençoa o fazedor de imagens) Números 21, 7-9; (Deus manda fazer imagem de uma Serpente e quem olhasse para a imagem era curado) 1 Reis 6, 18. 23-35; I Reis 7, 18-51; (O Templo de Jerusalém era cheio de imagens e figuras de anjos, animais, flores e frutos) 1 Reis 8, 5-11; (Deus abençoa o templo de Jerusalém cheio de imagens e figuras) Números 7, 89; 10,33-35; (Os judeus veneravam a Arca que tinha imagens de Anjos e se ajoelhavam diante dela que tem imagens) Josué 3, 3-8; (procissão com a arca que tinha imagens) Juízes 18,31 (Josué se ajoelha diante da Arca com imagens para rezar) 1 Samuel 6, 3-11; (imagens são usadas)