Przejdź do głównej zawartości

Lubycza Królewska - Rekolekcje adwentowe 2023

„Niedziela bez wymówek” - 


Którejś niedzieli na bramie pewnego kościoła wywieszono takie obwieszczenie:

„Aby umożliwić wszystkim przyjście do kościoła, w najbliższą niedzielę zorganizujemy «specjalną niedzielę bez wymówek». W zakrystii zostaną umieszczone łóżka dla tych, którzy twierdzą: «Niedziela jest jedynym dniem tygodnia, w którym mogę się wyspać». Przygotowany zostanie specjalny sektor miękkich foteli dla tych, którzy uważają, że ławki są niewygodne. Odpowiednie krople do oczu zostaną rozdane tym, których oczy są bardzo zmęczone od patrzenia całą noc w smartfon. Stalowy kask otrzymają ci, którzy mówią: «Jeżeli pójdę do kościoła, może zawalić się dach na moją głowę». Ciepłe pledy i koce dostarczy się osobom, które twierdzą, że kościół jest zbyt zimny, a wentylatory tym, którzy uważają, że w kościele jest za gorąco. Do dyspozycji będą kartki dla tych, którzy pragną sporządzić ranking osób «zawsze chodzących do kościoła, ale zachowujących się gorzej od innych». Krewni i przyjaciele zostaną wezwani do pomocy kobietom, które nie mogą przyjść do kościoła, ponieważ są zajęte przygotowaniem obiadu. Wszystkim, których krępuje dawanie na tacę, rozda się odznaki z napisem «Już dałem». W jednej nawie zostaną umieszczone drzewa i kwiaty dla szukających Boga w przyrodzie. Lekarze zajmą się tymi, którzy chorują wyłącznie w niedzielę. Dostarczymy aparaty słuchowe osobom, które nie słyszą kazania, a specjalne zatyczki tym, dla których dzwony dzwonią za głośno. Kościół zostanie ozdobiony równocześnie gwiazdami betlejemskimi, choinkami i palmami wielkanocnymi ze względu na tych, dla których to jedyny znany wystrój świątyni”.  

 





s


JEZUS jest CENTRUM KOŚCIOŁA

Czym jest ciało bez Głowy? Trupem.

Czym jest oblubienica bez oblubieńca? Wdową.

Czym jest winorośl bez krzewu? Drewnem na opał.

Czy jest budowla bez fundamentu? Gruzem.

Czym jest trzoda bez pasterza? Jedzeniem dla wilków.

Czym jest dziecko bez matki? Sierotą.

Ale….Kościół jest żywy, a Jezus przebywający pośród niego jest jego życiem. 



III  NIEDZIELA ADWENTU – 17 XII 2023

    8.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

  9.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną w Zatylu

10.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

11.30 – Msza św. z udziałem dzieci

17.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

 PONIEDZIAŁEK – 18 XII 2023

Dzień spowiedzi św.

  9.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

10.30 – Msza św. z nauką rekolekcyjną w Łazowej, spowiedź 

11.30 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

 

15.30 – Msza św. z nauką rekolekcyjną w Hucie Lubyckiej, spowiedź od 15.00

17.00 – Msza św. roratnia z nauką rekolekcyjną

 Spowiedź pół godziny przed Mszą św.

 WTOREK – 19 XII 2023

   9.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

11.30 – Msza św. z nauką rekolekcyjną

17.00 – Msza św. roratnia z nauką rekolekcyjną




Rodzaje parafian - Potrząśnij swoim sumieniem, parafianinie!

Nie ukrywajmy: większość członkiń i członków wspólnot parafialnych „trzyma się z daleka” od swoich duszpasterzy i ewentualnej współpracy z nimi dla chwały Bożej i ku wspólnemu dobru. Oto małe zestawienie, które pozwoli ocenić Twoją przynależność do poszczególnych grup, z których parafia się składa. Do której z nich należysz?

Stali pracownicy parafialni, pobierający wynagrodzenie, i wolontariusze;

Wierni zaangażowani we wszelkie możliwe działania podejmowane i proponowane przez duszpasterzy w parafii;

Twórcy parafialnych stron internetowych, autorzy artykułów do parafialnej gazetki;

Parafianie zaangażowani okazjonalnie w wybrane „akcje”;

Członkinie i członkowie rad parafialnych, parafialnej Caritas, Liturgicznej Służby Ołtarza, redaktorzy parafialnych gazet czy stron internetowych, chórzyści itp.;

Osoby zaangażowane w konkretną wspólnotę działającą przy parafii;

Krytykanci, którzy „nie przepuszczą” żadnego uchybienia swoim duszpasterzom;

„Loża szyderców”, która usiłuje odstraszyć wszystkich, którzy angażują się w jakiekolwiek działania na rzecz wspólnoty parafialnej;

Bierni uczestnicy liturgii, którzy „odstoją” nakazane nabożeństwa, nie usiłując rozumieć, o Kogo i o co w takich spotkaniach chodzi;

Parafianie okazjonalni, „od wielkiego dzwonu”;

Ludzie obojętni na wszystko, co związane z życiem religijnym – praktycznie poza życiem Kościoła;

„Klienci” parafialni, potrzebujący jedynie „usług religijnych” dla siebie, swych dzieci czy bliskich (chrzest, I Komunia św., pogrzeb);

Osoby niemające świadomości, do jakiej wspólnoty parafialnej należą;

Turyści religijni, nawiedzający kościoły poza swoim parafialnym na zasadzie gości, którzy nie mają żadnych zobowiązań.

 

Czy tego rodzaju zestawienie nie powinno stanowić jednego z punktów do osobistego rachunku sumienia i wyznania w konfesjonale grzechów zaniedbania wobec własnej parafii?

 

PYTANIA DO ROZWAŻENIA

Popatrz na przedstawione tutaj „drzewko parafialne” i uczciwie odpowiedz: jakie zadanie w Twojej parafii czeka właśnie na Ciebie?

A jeśli – mając odpowiednie kwalifikacje (czas, zdrowie, talenty, wiedzę itp.) – nie podejmujesz tej swojej cząstki współodpowiedzialności za Kościół lokalny, to dlaczego?

 

Znasz historię swojej parafii (kościoła), swoich duszpasterzy, program nabożeństw, działające u Was wspólnoty; czytasz prasę parafialną, zaglądasz na parafialne strony internetowe; korzystasz z zaproszeń na dodatkowe spotkania organizowane poza świąteczną Eucharystią?

 

Czy wywiązujesz się z obowiązku materialnego wspierania swojej parafii i Kościoła powszechnego (V przykazanie kościelne) – jak to wygląda w złotówkowych konkretach?

 



Lubycza Królewska

Lubycza Królewska jest dawną osadą wołoską. Lokowana na początku XV w. (1422 r. – dokument księcia Siemowita IV). Lubycza w ziemi bełskiej, starostwie rzeczyckim, wchodziła w skład dóbr koronnych – stąd mamy nazwę Królewska. Niestety nie zachował się dokument lokacyjny na mocy, którego powstało miasto Lubycza. Najprawdopodobniej w połowie XVIII w. otrzymała prawa miejskie. W 1787 r. wzmiankowana jest jako wieś. 1 stycznia 2016 r. ponownie uzyskała prawa miejskie.

Neogotycki kościół w Lubyczy Królewskiej został zbudowany w latach 1903-1904. Była to kaplica należąca do parafii w Rawie Ruskiej.

Pierwotnie kaplica była pod wezwaniem Świętych Aniołów Stróżów. Uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się 16 października 1904 r. W zastępstwie arcybiskupa aktu poświęcenia dokonał ks. opat Izydor Kunaszowski z Żółkwi.

Podczas II wojny światowej kościół został znacznie zniszczony. Podjęto prace remontowe, które trwały do października 1949 r. W 1946 r. ks. Jakub Winiarz przywiózł z Rawy Ruskiej obraz Matki Bożej Różańcowej (Matka Boża z Dzieciątkiem).

W 1949 r. erygowano parafię. Pierwszym proboszczem został ks. Jakub Winiarz. Ze względu na wzrost ilości wiernych podjęto decyzję o powiększeniu kościoła. W 1979 r. uzyskano pozwolenie na rozbudowę kościoła parafialnego. Kamień węgielny pod nową część kościoła został poświęcony przez Ojca św. Jana Pawła II w Krakowie, 10 VI 1979 r., podczas Jego pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny.



Komentarze

Prześlij komentarz

Nieustanne potrzeby??? Nieustająca Pomoc!!!
Witamy u Mamy!!!

Popularne posty z tego bloga

Diferentes numerações e tradução dos Salmos

Diferentes numerações e tradução dos Salmos Muitas vezes, encontramos em nossas Bíblias e nos folhetos de Missa dois números diferentes em cima de um Salmo. Um número está entre parênteses. E, em geral, a diferença entre os dois números não passa de um. Por que acontece isso? Precisa ser dito, por primeiro, que os Salmos foram escritos, originalmente, na língua hebraica. Assim chegaram a fazer parte das Sagradas Escrituras do povo judeu. Posteriormente, por sua vez, também os cristãos acolheram essas tradições – e, com isso, os Salmos – como suas Sagradas Escrituras, lendo tais textos como primeira parte de sua Bíblia, ou seja, como Antigo Testamento. “Antigo” indica, neste caso, simplesmente aquilo que existiu por primeiro.   A numeração diferente dos Salmos,

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55)

Magnificat - Cântico de Maria (Lc 1,46-55) Atenção!!! Em breve o novo livro do padre José Grzywacz, CSsR Magnificat: cântico revolucionário de Maria, a mãe de Jesus. CURSO DE MARIOLOGIA -  Pe. Eugênio Antônio Bisinoto C. Ss. R. Organização: Pe. Jozef Grzywacz, CSsR No canto de Maria (Lc 1,46-55), Lucas traz belíssimo hino em que Maria , cheia de fé, louva a Deus em sua vida, na história da humanidade e no povo de Deus. -    O Magnificat é o canto de Maria na casa de Isabel e de Zacarias, em que ela, cheia do Espírito Santo, proclama as maravilhas de Deus em sua existência e no povo. 1.    O canto de Maria foi denominado de Magnificat, primeira palavra na versão desse hino, significando engrandecer ou exaltar.

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS

A BÍBLIA MANDOU E PERMITE O USO DE IMAGENS DE SANTOS Sobre o uso de imagens no culto católico, leia sua Bíblia em: Êxodo 25, 18-22;31,1-6 (Deus manda fazer imagens de Anjos); Êxodo 31,1-6 (Deus abençoa o fazedor de imagens) Números 21, 7-9; (Deus manda fazer imagem de uma Serpente e quem olhasse para a imagem era curado) 1 Reis 6, 18. 23-35; I Reis 7, 18-51; (O Templo de Jerusalém era cheio de imagens e figuras de anjos, animais, flores e frutos) 1 Reis 8, 5-11; (Deus abençoa o templo de Jerusalém cheio de imagens e figuras) Números 7, 89; 10,33-35; (Os judeus veneravam a Arca que tinha imagens de Anjos e se ajoelhavam diante dela que tem imagens) Josué 3, 3-8; (procissão com a arca que tinha imagens) Juízes 18,31 (Josué se ajoelha diante da Arca com imagens para rezar) 1 Samuel 6, 3-11; (imagens são usadas)