Złote Gody parafii w Desznicy (Władysław Ćwik)

 Złote Gody parafii w Desznicy (Władysław Ćwik)

Wszystko czas żarłoczny zagarnia, wszystko pożera – czy wszystko?[1] Pamięć ludzka ma ten magiczny dar, który pozwala ocalić od zapomnienia to, co Najważniejsze – tak pisze Władysław Ćwik w 

swoich wspomnieniach.[2] Ten magiczny dar to pięćdziesiąt lat od powstania parafii rzymsko- katolickiej w Desznicy.[3] Desznica to wieś leżąca na południowy zachód od Nowego Żmigrodu, leży nad potokiem Ryj, lewym dopływem Wisłoki. Potok ten wpada do Wisłoki w  Kątach. Lokowana była na prawie wołoskim w  1560 r. Z  Desznicy pochodził greckokatolicki kardynał Sylwester Sembratowicz (1836-1898), metropolita halicki. Pod koniec życia sfinansował generalny remont cerkwi w rodzinnej wiosce i zakupił nowe wyposażenie dla cerkwi. Obrazy wykonane zostały przez włoskiego malarza. Obrazy te po II wojnie światowej zabrali ze sobą mieszkańcy przesiedleni w rejon Kałusza na ukraińskim Podkarpaciu.

Przy kościele znajdują się groby trzech miejscowych proboszczów grekokatolickich. Ostatni z nich został w 1944 r. zastrzelony przez nieznanych sprawców. Na skarpie drogi prowadzącej do Jaworza i Świątkowej Wielkiej, poniżej kościoła, znajduje się cmentarz żołnierzy z I wojny światowej, który zaprojektował Duszan Jurkowicz. Z centrum Desznicy prowadzi droga do Świątkowej, wyprowadza do szlaku czerwonego, którym wędrował nasz Ojciec Święty Jan Paweł II na przełęczy pod Kolaninem. Desznica to miejscowość Ojca Świętego Jana Pawła II, przebywał i wędrował tędy ze studentami kilka razy jako biskup, a następnie jako kardynał Karol Wojtyła. Od szkoły w  kierunku Skalnika polną ścieżyną wędrujemy na Kalwarię, zbudowaną przez młodzież oazową, która znajduje się na polu Władysława Żarnowskiego. Z  tego miejsca można podziwiać panoramę całej gminy Nowy Żmigród. Idąc na Kalwarię, można odmówić cały różaniec. Jest grudniowy dżdżysty dzień 8 grudnia 2007 r., święto

Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia, w  Desznicy - doroczny odpust. Dzień ten, to coś więcej: 50 lat istnienia Parafii w Desznicy. Na ten złoty jubileusz śpieszą parafianie z Desznicy, Jaworza, Świątkowej, mieszkańcy okolicznych parafii, zaproszeni goście z całego województwa podkarpackiego. Władze gminne z wójtem Krzysztofem Augustynem, zastępcą wójta Franciszkiem Miśkowiczem, przewodniczącym Rady Gminy Zenonem Książkiewiczem. Starostwo powiatu reprezentowała Alicja Zając i Jan Piątek. O godzinie 11 rozpoczyna się uroczysta Msza Święta Odpustowa, którą celebruje Ks. Biskup Kazimierz Górny - Ordynariusz Diecezji Rzeszowskiej, w asyście Ks. z Dekanatu Żmigrodzkiego i księża, którzy pracowali przez 50 lat w desznickiej parafii. Ks. Biskupa Kazimierza Górnego i zaproszonych gości powitał obecny szanowny Ks. proboszcz Józef Obłój, od którego bije

duszpasterskie ciepło. Przedstawił także historię parafii. W imieniu parafian ks. Biskupa powitała Janina Łęczycka oraz dzieci z miejscowej szkoły. Homilię odpustowo-rocznicową wygłosił ks. Biskup Kazimierz Górny, mówił o historii parafii, o rodzinie i modlitwie do Matki Bożej. Po Mszy Świętej dzieci z miejscowej szkoły część artystyczną zaprezentowały poświęconą rocznicy i w ten sposób wyraziły swój patriotyzm względem Ojczyzny. Założycielem parafii rzymskokatolickiej w  Desznicy był ks. Alfred Mastej, który pracował w  parafii w  Nowym Żmigrodzie jako katecheta. Proboszczem  w  parafii w  Nowym Żmigrodzie w tym czasie był ks. Władysław Findysz.

Czcigodny Kapłan i  męczennik, 19 czerwca 2005 r. został ogłoszony Błogosławionym. Sanktuarium Błogosławionego Władysława Findysza znajduje się w  kościele w  Nowym Żmigrodzie. Kustoszem jest ks. Kanonik Henryk Maguda. Można postawić pytanie, dlaczego powstała parafia w Desznicy? Otóż dojazd z Nowego Żmigrodu furmanką dla księży był męczący. Trzeba było dojeżdżać, aby odprawiać Mszę Świętą, uczyć religii i wykonywać inne posługi. Do parafii w Nowym Żmigrodzie należały miejscowości, które weszły w skład parafii w Desznicy. W Desznicy istniała cerkiew, której władze komunistyczne jeszcze nie zniszczyły, była także plebania, gdzie zorganizowano sklep, punkt pocztowy i przedszkole. Ks. Biskup Ordynariusz Diecezji Przemyskiej postanowił utworzyć nową parafię rzymskokatolicką w Desznicy i włączyć do niej następujące miejscowości: Desznicę,

Jaworze, Kotań, Świątkowę, Krempnę, Grab, Wyszowatkę, Polany, Olchowiec, Hutę Polańską, Myscowę. Można sobie wyobrazić, jaka praca czekała ks. proboszcza i  ks. Katechetę.[4] Przeprowadzony był remont cerkwi, plebanii i  remonty cerkwi w wymienionych miejscowościach. Księża docierali furmankami do wymienionych miejscowości, aby czynić posługi kapłańskie. Ks. proboszcz Alfred Mastej, oprócz miłości do Boga i parafian, kochał także przyrodę; całą skarpę wokół plebanii zamienił na olbrzymi skalniak kwiatowy. Między tymi kwiatami płynęły potoczki i  słychać było szum wodospadów. Wieczorami po ciężkiej pracy  wychodził na taras plebanii i  śpiewał fragmenty „Halki” Moniuszki. Miał przepiękny głos, który odbijał się od gór: Kamień, Szczob, Kolanin. Następnie na proboszcza powołany został ks. Stanisław Karabin, człowiek, który oddaje się pracy dla Kościoła i  parafian. Jednoczy całą parafię, prowadzi rozpoczęte remonty cerkwi w  poszczególnych miejscowościach. Staje na czele komitetu elektryfikacji Desznicy i Jaworza, bo te dwie miejscowości nie miały jeszcze elektryczności. Dopiero w 1966 r. zabłysły żarówki. Jednak ks. proboszcza Stanisława Karabina zaczynają prześladować władze komunistyczne, lecz on nie chce podporządkować się ich wytycznym co do prowadzenia parafii. Za tę ciężką pracę w pięknej górskiej parafii ks. Biskup przenosi go d

o Bieździedzy, gdzie pracuje do końca swojego życia. Ordynariusz Przemyski, ks. Biskup Tokarczuk, postanawia podzielić rozległą parafię w Desznicy na trzy placówki: parafię w Desznicy, Krempnej i Polanach. Po odejściu ks. proboszcza Stanisława Karabina, nowym proboszczem zostaje Ks. Zygmunt Polityński, twórca stowarzyszeń młodzieżowych, bazy oazowej dla diecezji przemyskiej, a później rzeszowskiej. Obecnie pracuje w diecezji sandomierskiej. To jeden z proboszczów, który najdłużej pracował w parafii Desznica. Wdzięczny jestem ks. proboszczowi Józefowi Obłojowi, Panu Adamowi Harowiczowi, Panu sołtysowi Stanisławowi Piwowarczykowi, Pani Jasi Kornelównej – Łęczyckiej i mieszkańcom całej parafii za zaproszenie na tak wielką wzniosłą uroczystość. Pracowałem w tej pięknej parafii, byłem jednym z tych, którzy tworzyli wspólnotę parafialną. Było to wielkie przeżycie, mogłem spotkać swoich wychowanków,

którzy są już babciami i  dziadkami. Ucałowałem spracowane ręce tych mam, które posyłały dzieci do szkoły, obecnie ich głowy pokryło srebro, tak jak i moją.[5] Zostaniecie w mojej pamięci na całe życie, nie ma dnia, aby moje myśli nie biegły w te piękne tereny. Pamięć ludzka ma ten magiczny dar, który pozwala ocalić od zapomnienia to, co najważniejsze. Szczęść Wam Boże.

Władysław Andrzej Ćwik

---

[1] Artykuł pana Władysława Ćwika - zmarł 01 czerwca 2021

[2] Władysław Ćwik, działacz społeczny, nauczyciel i dyrektor Szkoły Podstawowej w Desznicy

[3] Fragment książki „Ja jestem Józef, wasz brat” o pracy ewangelizacyjnej o. Józefa Grzywacza w Brazylii

[4] Wikariusze księdza Masteja: ks. Jan Kubas, ks. Stanisław Mokrzycki, ks. Adolf Boczar.  Wikariusze księdza Karabina: ks. Tadeusz Wójcicki, ks. Eugeniusz Gilarski, ks. Tadeusz Tarnowski, ks. Józef Lizak, ks. Bronisław Warzkiewicz, ks. Kazimierz Pańczyszyn, ks. Adam Michalski, ks. Antoni Domino, ks. Bronisław Domino, ks. Kazimierz Guzy, ks. Czesław Lech.

[5] Wdzięczni wychowankowie. Wielu z nas, z Desznicy, zawdzięcza wiele panu Ćwikowi.